Matthias Hoch (geb. 1958 in Radebeul) heeft zijn bekendheid verworven met zijn nauwkeurige fotografische onderzoekingen van de realiteit. Zijn foto’s onderwerpen architectonische oppervlaktes en stedelijke ordeningen aan een kritische analyse. Het Museum Kurhaus Kleef toont zijn nieuwste cyclus „Silver Tower“ (2009-2011), waarin hij de functionele verandering van een van de bekendste wolkenkrabbers zowel van binnen alsook van buiten laat zien. Zo documenteert hij het verdwijnen van een tijdperk in de economische geschiedenis, waar de voormalige concerncentrale van de Dresdner Bank symbool voor staat.
Met 166 meter ooit het hoogste gebouw in Duitsland, belichaamde de Silver Tower het idee van voortuitgang en de economische groei van de jaren 70 van de vorige eeuw. Bovendien pretendeerde het gebouw een soort esthetische leidraad te zijn. Vanwege zijn zilver schijnende aluminium façade en de afgeronde hoeken werd het gebouw lange tijd gezien als het summum van een moderne architectonisch en economisch florerende tijd. Met de ondergang van de Dresdner Bank, die uiteindelijk leidde tot overname door de Commerzbank, ging ook voor de Silver Tower een 30 jaar durende tijdperk ten einde. De start van de saneringen in 2009 luidde het begin in van een omvangrijke functionele en uiterlijke verandering van het gebouw, dat gedurende alle jaren een plek was, waarop macht, geld en invloed geprojecteerd werden.
Als minutieuze waarnemer legt Matthias Hoch de veranderingen vast die zich in de loop der tijd in het gebouw hebben verinnerlijkt. Twee jaar heeft hij gewijd aan het samenstellen van een visuele biografie van deze plaats en daarbij de huidige tijd archeologisch behandeld. Grotendeels leeg en van alle oorspronkelijke functies bevrijd, krijgen de door de ca. 2.200 medewerkers verlaten bureauruimtes een nieuwe waardigheid. Hoch heeft de Silver Tower vanuit het perspectief van de voormalige gebruikers geportretteerd, die jaren lang in handgemaakte schoenen en met klikkende pumps door het gebouw liepen en het gebouw inmiddels voor altijd hebben verlaten. Voor alle veranderprocessen heeft Matthias Hoch een opmerkzame blik, zonder daarbij aan neutraliteit in te boeten. Hij is niet geïnteresseerd in de uiteindelijke doelen van de nieuwe eigenaars. Veelmeer geldt zijn belangstelling het tijdelijke van toestanden en verhoudingen, het mogelijks precies fixeren van een kort historisch moment.
Matthias Hoch verkent in zijn typologische reeksen architectonische en stadsplanologische concepten en heft daarbij de ambivalentie tussen visie en werkelijkheid, ontwerp en gebruik op. Zijn eerste serie „Bahnhöfe“ van 1988 documenteerde met name stationsgebouwen in Sachsen die een jaar voor de val van de muur vanuit tegenwoordig perspectief de triestheid van een ondergaand systeem belichamen. Deze serie werd gevolgd door „Reichstag“ (1993), „Klinikum“ (1995 / 96), „Speicher“ (1997), „Paris“ (1998 / 99), „Brüssel“ (2001 / 02), „Rom“ (2003 / 06), „Almere“ (2006 / 08) en „ICC Berlin“ (2009).
Bij de tentoonstelling verschijnen een catalogus (-> hier online kopen) en een editie (-> hier).
Vereniging van Vrienden van het Museum
Kurhaus en Koekkoek-Huis Kleef e.V.
www.freunde-klever-museen.de